Vanmorgen vertrokken we door een vette branding van de Atlantische oceaan en dat konden we gelijk merken aan de deining. Het is zo dat hier twee zeeën elkaar ontmoeten de Greenland sea en Atlantische oceaan. Omdat de laatste warmer is hangt hier altijd een mist kleed. Ook vandaag. Even leek het erop dat de wind helemaal zou gaan liggen maar helaas er hing een bui op zee en dat gaf gelijk een stevige zuidoosten wind en moesten we hard werken de laatste kilometers van de zoveelste oversteek van zo’n 25 km. De zee werd steeds ruiger en de witte koppen verschenen al rap, bedenk daar tussendoor de deining van een dikke meter en zve omstandigheden zijn geboren.
We zijn naar de vuurtoren gevaren en hebben dicht bij een kampeer plek opgezocht. We hadden in het hoofd om de kliffen te ronden maar het leek wel erg wit op de kop en daarbij aan lagerwal zitten is ook niet echt prettig. We hopen morgen verder te kunnen maar dat is nog even afwachten. Wel spannend want het eten is bijna op dus nu maar duimen dat we snel verder kunnen. We kunnen het schaap dat inmiddels naast de tent ligt slachten natuurlijk maar dat ligt weer niet zo in mijn aard. Ik zoek morgen wel naar eetbare plantjes.